تازه های نشر/ ترجمه شاهکار «سولژنیتسین» برای اولین بار

ایسنا/ مجموعه رمان تاریخی ماندگار «الکساندر سولژنیتسین» برای اولین بار به انگلیسی ترجمه می شود. «گاردین» نوشت: نسخه کامل رمان تاریخی «چرخ قرمز» نوشته «الکساندر سولژنیتسین» برای اولین بار به انگلیسی ترجمه می شود. «چرخ قرمز» یک رمان چندجلدی درباره انقلاب روسیه است که بنابر گفته پسر «سولژنیتسین»، "مأموریت عمر" این نویسنده روس برنده نوبل بوده است. «استفان سولژنیتسین» اعلام کرده است که ترجمه انگلیسی به «قلب انقلاب روسیه و سلطنت هزارساله» آن پرداخته است. این رمان شش جلدی توسط «ماریان شوارتز» به انگلیسی ترجمه می شود. «الکساندر سولژنیتسین» که به افشاگر رژیم استبدادی استالین شهرت دارد، متولد ۱۹۱۸ یعنی یک سال بعد از انقلاب روسیه است. او در سن ۱۷ سالگی تصمیم گرفت یک تاریخ نگار شود اما جنگ، زندان، بیماری سرطان و درگیر شدن با روایت های داستان «گولاگ» باعث شد نتواند مأموریت مهم عمرش را انجام دهد. «الکساندر سولژنیتسین» در دهه ۱۹۳۰ تصمیم به نگارش «چرخ قرمز» گرفت اما تا سال ۱۹۶۹ نگارش این کتاب را شروع نکرد. بخش های اول و دوم این کتاب پیش تر به انگلیسی ترجمه شده، اما مجموعه کامل شش جلد این رمان تاریخی اولین بار است که در دسترس خوانندگان انگلیسی قرار می گیرد. نشر دانشگاه «نتردام» انتشار این کتاب را بر عهده گرفته و ماه نوامبر را به عنوان تاریخ به چاپ رسیدن آن اعلام کرده است. انتشار این کتاب با کمک یک خیر ناشناس به موسسه «سولژنیتسین» در واشنگتن امکان پذیر شده است. مجموعه رمان «چرخ قرمز» داستان بیش از ۱۰۰ شخصیت را طی دوران فروپاشی امپراتوری روسیه روایت می کند. هر یک از بخش های این کتاب به سه بخش صبح، عصر و شب تقسیم می شود و گاهی داستان ساعت به ساعت و حتی دقیقه به دقیقه روایت می شود. از این مجموعه رمان بارها به عنوان یکی از شاهکارهای ادبیات جهان نام برده شده و هم تراز با آثاری چون «آنا کارنینا»، «دکتر ژیواگو» و «شیاطین» به حساب آمده است. «الکساندر سولژنیتسین» سال ۲۰۰۸ در سن ۸۹ سالگی درگذشت. او در کتاب هایش هراس و رنج هایی را که در اردوگاه های کار شوروی سابق تجربه کرده بود، روایت می کرد. «یک روز در زندگی ایوان دنیسوویچ» و «مجمع الجزایر گولاگ» از جمله کتاب های مشهور این نویسنده هستند. «سولژنیتسین» در سال ۱۹۷۰ به عنوان برنده جایزه نوبل ادبیات معرفی شد، اما مقامات شوروی از سفر او به استکهلم برای دریافت این جایزه ممانعت کردند و همسرش، «ناتالیا»، از طرف سولژنیتسین، این جایزه ارزشمند را دریافت کرد. «سولژنیتسین» در شرح حالی که پس از آن برای آکادمی نوبل نوشت، آورد: «طی تمام سال های منتهی به ۱۹۶۱، من نه تنها متقاعد شدم که نباید هرگز حتی یک خط از نوشته هایم را چاپ شده ببینم؛ بلکه واهمه داشتم که به آشنایان نزدیکم اجازه دهم تا نوشته هایم را بخوانند، چون می ترسیدم که این نوشته ها علنی شوند.» «سولژنیتسین» چهار سال پس از کسب جایزه نوبل، با انتشار کتاب «مجمع الجزایر گولاگ» از کشورش تبعید شد. او در سال ۱۹۹۴ به روسیه بازگشت و تا زمان مرگ در وطنش زندگی کرد. او یک سال پیش از مرگش، بالاترین نشان ملی کشورش را در مراسمی از دستان «ولادیمیر پوتین»، رییس جمهور وقت روسیه دریافت کرد. پس از درگذشت «سولژنیتسین»، خیابانی در مرکز شهر مسکو و یک خیابان در شهر رم ایتالیا به نام او نام گذاری شد. همچنین جایزه «سولژنیتسین» که یکی از مهم ترین جایزه های ادبی کشور روسیه به شمار می رود، برای اولین بار در سال ۱۹۹۷ میلادی به بزرگداشت نام این نویسنده روس تبار برگزار شد. با کانال تلگرامی «آخرین خبر» همراه شوید