رمان ایرانی در مقیاس جهانی

ابراهیم عمران
برخی رمان های ایرانی با پرداختن به مواردی از آیین و رسوم؛ حال موجه یا غیرقابل باور برای نسل جدید؛ در وادی ای گام برمی دارند که به باور این قلم جای آن دارد که در بازار نشر آن سوی آب ها نیز بدان توجه شود. ازجمله این داستان ها، رمان پر از نام و شخصیت «بیوه کشی» یوسف علیخانی است که در جغرافیایی خاص و با نوع گویش مشخص و زنده، روایت زنی است که به واسطه کشته شدن «بزرگ»، شوهرش، باید طبق سنت جاری به عقد برادر دیگر در آید که آن برادران 6 نفر دیگر نیز هستند! که شاید خواننده این سطور اندیشه کند با وجهی کمیک در داستان باید مواجهه داشته باشد که از اساس چنین نیست و نویسنده تا آن جا که توان داشته با پرداخت درست شخصیت ها و نام های زیاد در قصه، باورپذیری و قبول کردن طرح کلی داستان را برای خواننده به ارمغان می آورد. این که در داستانی 302 صفحه ای با نام هایی از قبیل خوابیده خانم که به نوعی قهرمان مغموم و مظلوم داستان است تا حضرت قلی و پیل آقا و قشنگ خانم و ننه گل و کاس آقا و صد گل و اژدر و عطری و داداش و امان و کوچک و نام های دیگری مواجه شویم که هر یک فراخور بستر روایی رمان، بدان پرداخته می شود با گویش محلی، باید از توان فکری و خستگی ناپذیر نویسنده آن خبر دهد که به حتم ساعت ها برای خلق آنها وقت گذاشته است. جدا از این مباحث که در حیطه نقد اصولی تر و ادبی است که جای آن دارد متخصصان این حیطه وارد آن شوند؛ می ماند نکته ای که برخی از آن به عنوان زبان محلی و کمی غیرآسان نام می برند که شاید دافعه ای نزد خواننده کم حوصله تر ایجاد کند، خواننده ای که از بس در رمان های آپارتمانی غرق شده (بسان فیلم هایی از این دست) برایش کمی غیرقابل هضم ...

[ مشاهده متن کامل رمان ایرانی در مقیاس جهانی در روزنامه شهروند ]