چاک کلاسترمن: گزیده ای از مطالب پراکنده

ویژه نامه های ترجمان چاک کلاسترمن نویسنده آمریکایی و دانش آموختۀ دانشگاه نورث داکوتاست. او مقالات و کتاب های متعددی دربارۀ فرهنگ آمریکا نوشته است. از او تاکنون هفت کتاب شامل پنج کتاب غیرداستانی و دو رمان منتشر شده است که همۀ آن ها جزء آثار پرفروش بوده اند. جستارها و مقالات او در «نیویورک تایمز»، «واشنگتن پست» و «گاردین» منتشر می شود. در این ویژه نامه دو بخش از کتاب «اما اگر بر خطا باشیم چه؟» از مشهورترین کتاب های کلاسترمن به همراه سه جستار دیگر از او را می خوانید. تخمین زمان مطالعه : ۳ دقیقه

• من یک واقع گرای ساده لوحم و به نظرم خورشید دور زمین می چرخد پیش از نیوتن دربارۀ جاذبه اشتباه می کردیم، امروز دربارۀ چه چیز اشتباه می کنیم؟ همیشه بر سر موضوعات مختلف بین مردم اختلاف نظر هست. اما در هر دوره، باورهایی چنان محکم و همگانی وجود دارند که هیچکس به آسانی جرئت نمی کند آن ها را زیر سؤال ببرد. مثلِ اینکه جاذبه وجود دارد، یا زمین دور خورشید می گردد. حالا خودتان را بگذارید جای کسی که هزار سال پیش زندگی می کرد و با همان قاطعیت معتقد بود خورشید دور زمین می چرخد. فرق شما با او چیست؟ • فراموشی رستگاری جدید است واقعیت با آنچه می دانیم تعریف می شود و واضح است که نمی توانیم چیزی را بدانیم که به یاد نمی آوریم آدرنالین باعث می شود چیزها را به یاد آوریم. زمانی این کارکرد نشان دهندۀ تکامل بود و در برابر خطرهای طبیعی از انسان محافظت می کرد. اما امروزه آدرنالین اغلب باعث می شود انسان مدرن وقایعی را به یاد بیاورد که بیشتر دوست دارد فراموششان کند. این موضوع ما را به پروپرانولول می رساند؛ دارویی شگفت انگیز و هولناک که می تواند خاطرات تلخ را پاک کند و آشکارا معنای واقعیت را زیر سؤال می برد. • من از امروز صبح، هیپی شده ام اگر باورهای اخلاقی مردم برایتان حکم سرگرمی داشته باشد، آیا می شود گفت آدم بدی هستید؟ «یه روز از خواب پا می شی، می بینی» دلت می خواهد مارکسیست باشی. سبیل می گذاری و اورکت سبز آمریکایی تنت می کنی. فرداروزی می بینی درویش مسلکی هم خوب است، اتفاقاً سبیل مناسب را هم داری. پیراهن گشاد بی یقه می پوشی و عود دستت می گیری. بعدش نوبت به هیپی بودن و پست مدرن بودن هم می رسد. آیا ما با نوعِ جدیدی از «خودنمایی» مواجهیم؟ با مگامال هایی اخلاقی که نظامِ اعتقادی دلبخواهمان را از آنجا می خریم؟ • آیندۀ تلویزیون دغدغه های امروز کارگردانان تلویزیونی برای «واقعی بودن» ساخته هایشان، برای آیندگان مضحک به نظر می رسد هنوز که هنوز است صدها میلیون انسان، روزانه چندین ساعت تلویزیون می بینند. اما آیا این محبوبیت و استیلا همیشگی خواهد بود؟ به نظر می رسد که نه. تلویزیون همین الان هم رقبای بسیار قدرتمندی دارد. اما اگر روزگاری تلویزیون منسوخ شود، آن وقت چگونه برنامه هایی نظر نسل های آینده را جلب خواهد کرد؟ • ما و زامبی ها: چرا دنیای مدرن شبیه به دنیای زامبی هاست علاقه به زامبی ها در این سال ها مداوماً رو به افزایش بوده است. اما چه چیز جذابی در زامبی ها وجود دارد؟ تحلیل گران معتقدند هیولاهای محبوب دنیای تخیلی، تجسمِ ترس های مردم زمانه اند. فرانکشتاین تجسم ترس از علمِ افسارگسیخته بود، گودزیلا حاصلِ ترس از آزمایش های هسته ای و خون آشام ها و زامبی ها، حاصلِ ترس فراگیر این دوره از بیماری. اما زامبی ها، این جنازه های متحرک که در مرز دنیای مردگان و زندگان پرسه می زنند، استعاره ای از زندگی روزمرۀ ما در دنیای مدرن نیز هستند.