یک یاغی با «عصب کشی» به کتاب فروشی ها آمد

رمان «عصب کشی» نوشته محمدهاشم اکبریانی با محوریت روایت زندگی یک شخصیت کلبی مسلک منتشر شد.

به گزارش فیدوس: این نویسنده درباره تازه ترین رمان منتشرشده اش با نام «عصب کشی» به ایسنا گفت: رمان قصه شخصیتی است به نام اصغر که حرف نمی زند. این شخصیت از جامعه روشفکری، افراد، روزنامه ها، رسانه ها و روشنفکران نفرت دارد. نگاه منفی او به جامعه و افراد باعث شده از همه آن ها ببرد و صرفا به خودش رو بیاورد. او به پیرامونش نگاه کاملا منفی و سلبی دارد و به شدت به خود و توانایی و شخصیتش معتقد است. او درباره دلیل سخن نگفتن شخصیت اصلی رمانش اظهار کرد: سال ۸۲ و ۸۳ که شروع به نوشتن داستان کردم شخصیت قصه کمی حرف می زد، اما بعد از این که ۵۰ صفحه از داستان را نوشتم متوجه شدم برای پیش برد داستان، شخصیت نباید حرف بزند، چون سخن گفتن شخصیت با منطق داستان جور درنمی آید. اکبریانی افزود: نوشتن رمان تا سال ۸۴ طول کشید و بعد از بازنویسی حدود پنج سال در وزارت ارشاد ماند. در دوره احمدی نژاد به این رمان مجوز انتشار داده نشد، اما در دوره روحانی با انجام اصلاحات محدودی مجوز چاپ گرفت. او درباره سبک قصه گویی در این رمان گفت: چون «هزار و یک شب» زیاد می خوانم در این داستان روایت را به شکلی جلو بردم که گویی فردی روبه روی فرد دیگری نشسته و دارد برای او قصه می گوید. زبان رمان هم زبان ساده ای است و فکر می کردم چنین فردی که در حال قصه گویی است باید با زبان شکسته قصه اش را تعریف کند. اکبریانی در ادامه از علی حسن آبادی که کار ویراستاری رمان را برعهده داشته تشکر کرد و گفت: برخلاف معمول که بین نویسنده ها و ویراستاران رابطه خوبی وجود ندارد اما در این رمان ما همکاری و هماهنگی خوبی با هم داشتیم.  «عصب کشی» در ۳۶۶ صفحه با قیمت ۲۹۰۰۰ تومان و شمارگان ۷۰۰ نسخه از سوی نشر چشمه منتشر شده است.  در نوشته پشت جلد کتاب آمده است: «محمدهاشم اکبریانی رمان هایی منتشر کرده که اغلب حال و هوایی تجربی داشته اند و مخاطبان شان نیز او را با این روحیه تجربه گرا می شناسند. اما جدیدترین رمانِ او، «عصب کشی»، روایی ترین و داستان گوترین کتابش محسوب می شود. اکبریانی در این رمان تلاش کرده تا با محور قرار دادن یک شخصیت متفاوت قصه ای بسازد که درش حال و هوای اجتماعی در چند فضای متفاوت با این قهرمان گره می خورد. اصغر را که شخصیت نخست رمان اکبریانی است، می توان یک کلبی مسلک کامل دانست. او از نوجوانی اش تصمیم گرفته لب از هم باز نکند و ساکت بماند. در عین حال هیچ ابایی ندارد از برخوردهای گاه تندی که با او می شود. او فقط حرکت می کند و مدام در حالِ خوردن است و همین امر از او یک پرسوناژ خاص ساخته که عمدتا اطرافیانش را به سرحد جنون می رساند... اکبریانی در این فرآیند تلاش کرده سیر مقاومت زیستی یک انسان را روایت کند در مقابل وضعیت روزمره اجتماعی؛ مقاومتی که فراتر از معناهای سیاسی یا اجتماعی است و بیش از هر چیز نشان دارد از روحیه لج باز و تک روِ این پسر جوان که می خواهد در سکوتی مطلق صداهای دیگران را بشنود و خود را بسپرد به دست حوادثی که گاه بسیار در قبالش بی رحم اند. تولدِ یک یاغی...»