خطر شخصیت سازی به جای شخصیت پردازی

چندی پیش نشست تخصصی زندگینامه داستانی جنگ و دفاع مقدس به همت دبیرخانه هفدهمین دوره انتخاب بهترین کتاب دفاع مقدس و با حضور آقایان مصطفی خرامان، مهدی کاموس و نصرت الله محمودزاده در پژوهشگاه علوم انسانی برگزار شد.
در این مراسم که با همکاری گروه زبان و ادبیات فارسی شورای بررسی متون برگزار شد مصطفی خرامان مقاله ای با موضوع زندگینامه داستانی و مرزهایش ارائه کرد و به تشریح تفاوتهای آفرینشهای شخصیت های رمان و زندگینامه داستانی پرداخت.
وی با بیان مثالی از زندگی شهید ابراهیم هادی، از طراحی داستان و شخصیت پردازی 
این شهید گفت و ادامه داد: تفاوت زندگینامه داستانی و رمان در وجود آدم شناخته شده و ناشناس است. زندگینامه داستانی باید تمام ویژگیهای داستان را داشته باشد و نویسنده اش باید بسیار خبره باشد تا مخاطب نتواند فضای داستانی و زندگینامه ای را از یکدیگر جدا کند. یکی از مشکلات اساسی زندگینامه های داستانی این است که به جنبه های داستانی آن توجه 
نمی شود. وقتی می خواهیم درباره یک شخصیت مشخص که اسمش موجود است و سرنوشتش هم معلوم، بنویسیم باید سراغ شخصیت پردازی برویم. زندگینامه داستانی با رمان تفاوتی در نوشتن ندارد مگر مشخص بودن شخصیت آن.
خرامان افزود: اگر قرار باشد یک زندگینامه داستانی بنویسیم باید زاویه دید و شخصیت پردازی مان درست و اصولی باشد. شخصیت پردازی شامل بیان خصوصیات ظاهری و رفتاری و گفتاری می شود. اگر بنا باشد که نویسنده به این خصوصیات اشاره نکند چه کار خاصی انجام داده است؟ صرف بیان اینکه مثلا شهید هادی، خوب بود و شهید شد، کفایت می کند؟ شخصیت پردازی 
یعنی بیان جزئیات. اگر قرار است داستان بنویسیم باید گفتگو نوشتن، فضاسازی، انتخاب ...

[ مشاهده متن کامل خطر شخصیت سازی به جای شخصیت پردازی در روزنامه رسالت ]