مهجور در بین مخاطبان مشهدی

سعید تشکری - سلام! من نویسنده رمان «پاریس پاریس» هستم و برای نخستین بار درباره کتابم با شما حرف می زنم. پاریس پاریس رمانی هویتی، عاشقانه از شهر مشهد است که نوشتن آن را از سال ۱۳۸۳ شروع کردم و تا سال ۱۳۸۵به پایان رساندم. در این رمان به سراغ یکی از مهم ترین اتفاقات اجتماعی تاریخ معاصر ایران رفته ام و برای احیای وقایع مربوط به کشف حجاب، دست به قلم برده ام. در پاریس پاریس، تصویری از اجرای حکم کشف حجاب به خواننده نشان داده شده که شاید کمتر دیده شده است.در مدت دوسال پی گیری من، هیچ ناشری در مشهد چه دولتی و چه خصوصی حاضر به چاپش نشد! جالب توجه این بود که همه دوستان صاحب میز و صندلی می فرمودند: ما هیچ مشکل و ضعف تکنیکی و حتی نکته غیرجذاب در این کتاب پیدا نکردیم، اما با محتوای آن مشکل داریم! مخاطب امروز چه علاقه ای به این مضمون دارد و اصلا آقای تشکری از شما بعید است که دوسال برای نوشتن این رمان وقت گذاشتید. کاش موضوعات روز را انتخاب می کردی؛ موضوعات جذاب و مدرن! خوب بالاخره کسی چاپش نکرد و همه آنها قطاری از کلماتِ دلجویانه را به من می گفتند. درنتیجه من به تهران رفتم تا مثل همیشه کتابم را آنجا چاپ کنم و انتشارات «نیستان» با شوق پذیرفت و پاریس پاریس در سال۱۳۸۷ چاپ شد. اما این کتاب در بین آثارم در مشهد مهجور ماند. دریغ از نگاهی از اهل کتاب در این شهر. در تهران، افراد زیادی این کتاب را می خریدند و می خواندند و نشست های صمیمانه ای هم بین اهل ادبیات برگزار شد.انگار پاریس پاریس مُجرم بود و اصلا در شهرم دیده نشد. تا رسیدنِ ایام برگزاری سالگشتِ واقعه کشف حجاب در مشهد و برپایی کنگره قیام گوهرشاد به همتِ معاونت فرهنگی شهرداری مشهد. حالا جمعی از دوستان تصمیم گرفتند بعد از پایان این کنگره در تالار شهر، از نویسنده پاریس پاریس در جشن فیروزه ای تقدیر کنند؛ اما بعد از این رویداد هم، کتاب همچنان در خاموشی ماند.در حال حاضر در حسینیه هنر، کارگاه داستان نویسی را شروع کرده ام و قرار است این بار، بر مبنای خاطرات جمعی مردم مشهد درباره واقعه گوهرشاد، رمان دیگری منتشر شود. این اثر توسط ١٢ نویسنده به نگارش درمی آید و رمانی جمعی به حساب می آید که نمونه اش را تاکنون در ایران نداشته ایم. اما دوباره می ترسم. از این موضوع هراس دارم که این رمان نیز، به سرنوشت رمان پاریس پاریس دچار شود. مشهد شهر ادبیات داستانی و محل بروز هزاران روزِ نابِ ملی است، باید این روزها و آدم ها در داستان و ادبیات ماندگار شوند. امیدوارم این بار جوانان نویسنده را تنها نگذارید!