سال هاست با ممیزی درگیریم

به گزارش خرداد به نقل از شهروند؛ جواد مجابی، نویسنده، شاعر و منتقد ادبی درباره آثار و کتاب های تازه اش می گوید: قرار بود پنج کتاب از من در همین یکی، دو ماه آینده منتشر شود که دو رمان تازه و سه اثر تجدید چاپی را شامل می شود. گفتن درعین نگفتن و در این تیمارخانه داستان های تازه ای هستند و آثاری مثل باغ گمشده، در این هوا و یک اثر هم تجدید چاپ می شوند. چهار تا از این کتاب ها البته با جرح و تعدیل فراوان مجوز چاپ گرفته اند، اما رمان در این تیمارخانه با این که مضمون مشابهی شبیه به همین کتاب ها دارد، هنوز مجوز انتشار نگرفته و برای من جای تعجب است که بعد از یک عمر نوشتن هنوز این سوء تفاهم ها را شاهد هستیم و همچنان می بینیم که کتاب ممنوع و کتاب غیرمجاز وجود دارد. من واقعا سوال دارم که این روال تا کی قرار است ادامه پیدا کند، چهل سال، پنجاه سال، یک سده یا... مجابی ادامه می دهد: عملا از زمان ناصرالدین شاه دولت ها همین طور به نویسندگان سوءنظر داشتند و مانع کار آنها می شدند. این همه سال نویسندگان در بیانیه های مختلفی بار ها و بار ها اعلام کرده اند که ما نویسندگان مستقل هستیم و له یا علیه کسی نمی نویسیم و در آثار خود تنها به نقد وضع موجود می پردازیم ولی همچنان مسأله سانسور و ممیزی در ادبیات این کشور حل نشده است. اگر امروز ادبیات، رمان و شعر ما فقیر شده ناشی از همین نگرش غلطی است که عده ای پشت درهای بسته می نشینند و برای فرهنگ و هنر مملکت نظر می دهند. واقعا این روال قرار است تا چه زمانی ادامه داشته باشد و اصلا این افراد چه صلاحیتی دارند که برای آثار بهترین فرزندان متفکر یک جامعه تصمیم گیری و داوری کنند؟ این نویسنده قدیمی البته در گفت وگو با ایلنا سیاست های اقتصادی ناشران را نیز در نزول جریان های ادبی و تألیفی بی تأثیر نمی داند: اگر شعر، رمان و داستان کوتاه ما درحال حاضر در نازل ترین وضع خلاقیت قرار دارد هم به دلیل سانسور است و هم نگاه های غلط اقتصادی به حوزه کتاب و نشر و همچنین نگرانی های معیشتی مردم. ادامه این مسیر باعث خواهد شد در ۱۰ تا ۲۰ سال آینده ما با فقیر ترین شکل ادبی روبه رو شویم و دیگر اثری از ذهن خلاق ایرانی در آثار ادبی ما دیده نشود. این نگرانی برای من مهمتر از گفتن از کتاب ها و آثار در انتظار چاپم است. من حدود ۸۰ کتاب نوشته ام و بیش از ۶۰ سال است در حوزه ادبیات فعالیت می کنم و این ابراز نگرانی من با آنچه فلان وزیر و معاونش مطرح می کند، فرق می کند چراکه قضاوت امثال من مبتنی بر تجارب دوره های طولانی حضور در عرصه ادبی است.