انسانِ خوبِ کلن/ نویسنده ای که هوادار انسان های ضعیف بود

انسانِ">انسانِ خوبِ کلن/ نویسنده ای که هوادار انسان های ضعیف بود" src="https://i3.tnews.ir/2017/12/29/102032032_126164416fefdf.jpg" title="انسانِ خوبِ کلن/ نویسنده ای که هوادار انسان های ضعیف بود"/>

به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیاتخبرگزاری فارس ، زمانی که هاینریش بل در تاریخ 10 دسامبر 1972 در استکهلم برای گرفتن جایزه نوبل ادبیات از داوران تشکر کرد، درباره زندگی خود در جمهوری فدرال آلمان هم گفت: «لطفا به من اجازه دهید که ذهنم در اینجا نباشد، درست زمانی که جایزه را گرفتم، یاد دوران جوانی ام افتادم که بعد از اخراج طولانی و آوارگی به خانه بازگشتم.»
بل در سال 1945 پس از خدمات نظامی شش ساله، به وطنش بازگشت، در حالیک ه کلن به طور کامل نابود شده بود. او همراه با همسرش آنه ماری، دو اتاق کوچک را در یک خانه خرابه ساخت و در آنجا شروع به نوشتن درباره جنگ کرد.
او در بخشی از نخستین کتاب خود «قطار به موقع رسید» که در سال 1949 منتشر شده است؛ نوشت: «همانطور که آنها در زیرگذر تاریک حرکت کردند، شنیدند که قطار بر روی ایستگاه است و صدایی بلند در بلندگو به آرامی گفت: قطار مرزی از پاریس به پرزمیسل حرکت می کند.»
یک سال بعد، در سال 1950، کتاب «سیّاح بیا به اسپا…»، بیرون آمد و در دسترس بسیاری از خوانندگانی قرار گرفت که در آن زمان تجربه مشترکی از جنگ، فقر و گرسنگی داشتند و اهمیت کالاهای اساسی مانند نان، مسکن و ... رامی دانستند. هدف او از نوشتن این کتاب ها، مقدس سازی زندگی روزمره بود.
او همچنین برای اولین بار، در دوره صلح، تصاویری از خرابه ها نشان داد. به طور مثال درباره بازار سیاه، نوشت. با این وجود، پس از جنگ جهانی، کشور از لحاظ اقتصادی رونق گرفت و خاطرات دوران نازی ها فرسوده شد، اما بل همچنان به شرایط جنگ معترض بود: «خاطرات گرسنگی، بدبختی و فرار، زندان، بمب گذاری و... نشان می دهد که آشویتس واقعی بود – یا ساخت و ساز فعلی افتخارآمیز است؟»
...

[ مشاهده متن کامل انسانِ خوبِ کلن/ نویسنده ای که هوادار انسان های ضعیف بود در خبرگزاری فارس ]