هی رفیق چکاره ای

رفیق چکاره ای" src="https://i3.tnews.ir/2017/12/23/101564469_125407051fdfed.jpg" title="هی رفیق چکاره ای"/>

جلال آل احمد باور دارد نویسنده ای که نتواند نقاب خویش را بردارد نمی تواند ادبیاتی ماندگار خلق کند. چنین است که در «سنگی بر گوری» نقاب از چهره برمی دارد تا اثبات کند با نویسنده ای روبه رو هستیم که قابل مصادره ازسوی هیچ جریان سیاسی نیست.

احمد غلامی : بی تردید، «سنگی بر گوری» یکی از شاهکارهای رمان کوتاه فارسی است. رمانی که انگار به قصد مستندنگاری نوشته شده است اما برخورد جلال آل احمد با آن فراتر از واقعیت می رود.
اگر این گفته مارکس را باور داشته باشیم که «نمی توان بدون واقعیت بخشیدن به فلسفه از آن فراتر رفت»، سنگی بر گوری مصداق منحصربه فرد این گفته است. آل احمد به یکی از زوایای خصوصی و پنهانی خود و «سیمین» می پردازد که در زمان حیاتش کاری جسورانه و رعب انگیز است. «سنگی بر گوری» بی اغراق عصاره روح و روان آل احمد است. نویسنده ای که خودش خصمِ خودش است و خودش با دنیا تسویه حساب می کند و گویا آمده است تا تکلیف خودش را با دنیا، دنیا را با خودش و خودش را با مفهوم زندگی و سرآخر تکلیف خودش را با خودش روشن کند. آل احمد از مشکل بیولوژیکی خود، جهانی فراتر می سازد تا از وضعیت موجود سیاسی ابراز خشم و انزجار کند. وضعیتی که اشراف زادگانِ تازه به دوران رسیده، فقر را آبستن کرده و برای سرپوش گذاشتن بر گندی که بالا آورده اند، دنبال شریک می گردند. حتی اگر این شریک، آل احمد باشد؛ مردی که با خشم دست رد به سینه آنان زد.
عقیم بودگی جلال آل آحمد، دستمایه غریبی است از ناممکنی زندگی در سیطره ماشین قدرت. ماشینی که همه اشکال زندگی را با نظم بوروکراتیک خود یکسان می کند، گاه در قاب سرمایه گاه در قاب تمدن. آل احمد کسی است که تن به این ماشین قدرت نمی ...

[ مشاهده متن کامل هی رفیق چکاره ای در سایت موسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان ]