صدور مجوز رمانی وهم انگیز پس از ۸ سال

«مردی در حین خواندن «مسخ» کافکا با تماسی تلفنی روبه رو می شود و...» این جمله ای است که احمد آرام درباره رمان تازه اش می گوید. نویسنده جنوبی بعد از هشت سال انتظار موفق شد مجوز انتشار رمان وهم انگیز خود را دریافت کند . انتظار چند ساله برای انتشار، اجرا، ساخت یا نمایش یک اثر هنر اتفاقی تازه نیست و بسیاری از هنرمندان در سال های فعالیت خود با آن رو به رو می شوند و احمد آرام هم از این قاعده مستثنی نیست. این نویسنده نیز هشت سال انتظار کشید تا برای کتاب تازه اش مجوز انتشار بگیرد . او درباره چاپ آثار تازه اش می گوید: «چند اثر دارم که به زودی به چاپ خواهند رسید ولی رمانی که انتشارش از همه نزدیک تر است، کتابی است به نام «باغ استخوان های نمور» که به مدت هشت سال در محاق بود و خوشبختانه در دولت جدید اجازه نشر گرفت و قرار است از سوی نشر «نیماژ» منتشر شود .» آرام درباره فرم نگارش این رمان نیز توضیح می دهد: «این رمان نسبت به کارهای قبلی ام به ویژه رمان «حلزون های پسر» راه جداگانه ای می رود که مسیر بسیار تازه ای است در روایت و در این مسیر، روایت جاندار می شود . » احمد آرام نیز مانند بسیاری دیگر از هنرمندان جنوبی تحت تاثیر فضای شگفت انگیز جنوب است با همه رازها و رمزها و عجایبش. موضوع و درونمایه این رمان درباره تروریسم در جهان است منتها نطفه این داستان در خاورمیانه بسته می شود: «مردی در حین خواندن کتاب «مسخ» کافکا با تماسی تلفنی روبه رو می شود و رویدادهای دیگری به صورت لایه های مختلف در رمان دنبال خواهد شد. فضای رمان وهم انگیز است و مسیر روایت به گونه ای است که خواننده نمی تواند کنش بعدی را حدس بزند .» اما چرا این رمان این همه سال در انتظار دریافت مجوز بوده است؟ آرام پاسخ می دهد که به او نیز مانند هیچ هنرمند دیگری توضیحی ارایه نشده است که مشکل این رمان چیست . در اینگونه موارد، شکل طبیعی این است که هنرمند با حجمی از اصلاحیه ها روبه رو شود؛ به این معنا که برخی از مطالب مشکل ساز بوده اند و حالا هنرمند ناچار است برای گذر از سد سانسور، این موارد را اصلاح کند اما نکته جالب اینجاست که رمان احمد آرام بدون هیچ اصلاحیه ای مجوز انتشار گرفته است و همین موضوع خود برای چندمین بار، اعمال سانسورهای سلیقه ای و نه اصولی را اثبات می کند . انتظارهای طولانی برای عرضه یک اثر هنری مساله ای است که هنرمندان کم و بیش با آن دست به گریبان هستند و معمولا در چنین مواردی این موضوع را مطرح می کنند که چنین انتظارهایی چگونه زمان و انرژی آنان را هدر می دهد و بر روند کاری آنان تاثیر می گذارد. با این حال احمد آرام معتقد است رمان او به سبب موضوعی که دارد، دچار چنین مشکلی نشده است: «بعضی از کتاب ها باید در زمان خودش منتشر شود و اگر به تاخیر بیفتد، تاریخ مصرف پیدا می کند و این وضعیت بیشتر در مورد آثار رئال پدید می آید اما برای آثاری که سویه های دیگری از روایت را دنبال می کنند، چنین مشکلی پیش نمی آید چون اینگونه کارها آمیزه ای از سوررئال و رئال هستند و به سختی کهنه می شوند زیرا جلوتر از زمان خود هستند. البته من خود نگران بودم که این رمان در این انتظار هشت ساله زمان خود را گم کند ولی خوشبختانه نظر دوستان این بود که نوآوری دارد و مشکلی برای آن پیش نمی آید ولی اگر کتابی در زمان خود چاپ نشود، زبان خود را از دست می دهد و ممکن است مهجور شود و اینها آسیب هایی است که ممیزی غیراصولی می زند .» از احمد آرام پیش تر آثاری مانند «مرده ای که حالش خوب است» و «غریبه در بخار نمک» منتشر شده است.