یک موهبت و نفرین به روایت «جورج ساندرز»

«جورج ساندرز» مهندس ژئوفیزیکی که چند روز پیش به عنوان برنده جایزه «من بوکر» معرفی شد، نداشتن پیشینه ادبی برای نوشتن رمان را یک موهبت و در عین حال یک نفرین می داند.

«ایندیپندنت» در مصاحبه ای که اخیرا با «جورج ساندرز» دومین نویسنده آمریکایی برنده «من بوکر» داشته، از او درباره حسش پس از کسب این جایزه مهم ادبی، چگونه شکل گرفتن ایده نگارش رمان «لینکلن در باردو» و نظرش درباره شبکه های اجتماعی پرسیده است.
در گزارش این گفت وگو آمده است: «ساندرز» که در اتاق مطالعه دنج هتل شارلوت استریت لندن نشسته، برایم از نقطه الهام نگارش رمان «لینکلن در باردو» می گوید. اولین بار ۲۰ سال پیش، وقتی با همسر و پسرخاله اش در واشنگتن بود، حکایتی درباره «لینکلن» به گوشش خورد و همین الهام بخش او برای نگارش رمانی شد که اخیرا هم به «من بوکر» رسانده اش.
«لینکلن» ابتدای جنگ داخلی آمریکا و پس از درگذشت پسرش، در اوقات مختلف به آرامگاه او در قبرستان «جورج تاون» می رفت. این داستان ایده ای را در ذهن «ساندرز» بیدار کرد اما دو دهه زمان نیاز داشت تا باروَر شود و او تصمیم بگیرد آن را بپروراند.
روایت داستان «لینکلن در باردو» از لحظه ای در ۲۲ فوریه ۱۸۶۲ آغاز می شود، عصر روزی که رئیس جمهور اسبق آمریکا به مرگ فرزندش فکر می کند و خواننده را با صداهای متعدد به سفری به «باردو» می برد. (براساس تفکرات بودایی ، «باردو» به معنای فضایی بین مرگ و زندگی است).
داستان بی نظیر کتاب، جنبه ای است که آن را از دیگر آثار تمایز می کند و سبک غیرمعمولش است که خواننده ها و داوران جایزه «بوکر» را به چالش کشیده و تخیل آن ها را تسخیر کرده است. تقریبا تمام کتاب در قالب دیالوگ نوشته شده و ...

[ مشاهده متن کامل یک موهبت و نفرین به روایت «جورج ساندرز» در سایت موسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان ]