این روزها همه نویسنده اند شما چطور؟

امین فرج پور| یک زمانی در بین جماعت اندکی روشنفکرتر از عامه مردم صحبت از این بود که در این مرزوبوم همه یا شاعرند یا در آستانه انتشار کتاب شعر و به اصطلاح شاعرشدن. این گفته که از فرط تکرار داشت تبدیل به یک ضرب المثل پرکاربرد می شد، این روزها در جهتی دیگر هم شروع به رشد کرده است؛ چنان که می توان گفت این روزها هر که اندک سواد خواندن و نوشتن دارد و در دوره دبیرستان دوستانش از انشاهایش تعریف کرده اند یا کتاب داستانی منتشر کرده یا در شرف این کار است...
نکته عجیب در این میان این است که در کشوری که سرانه مطالعه اش در برخی آمارها حتی کمتر از دو دقیقه در روز اعلام شده، چگونه نویسندگی تا این حد می تواند جذابیت داشته باشد؟ تحلیل این اشتیاق از این رو است که می تواند راه به روانشناسی جمعی نسل جوان امروز بگشاید. این روزها یک شوخی غم انگیز در میان علاقه مندان ادبیات وجود دارد که اگر کسانی که در هر سال کتاب های رمان یا داستان کوتاه منتشر می کنند، فقط و فقط کتاب های همکاران شان را می خواندند، تغییری آشکار در تیراژهای اسف انگیز 500-300 نسخه ای که در سال های اخیر به وفور دیده شده است، ایجاد می شد. اما این نویسندگان جدید در این حد هم که آثار رقبا را بخوانند اهل داستان خوانی و مطالعه نیستند و آنچه در این میان برای شان اهمیت دارد داشتن یک یا چند کتاب است تا همسایگان و دوست و آشناها آنها را به عنوان نویسنده بشناسند؛ این درحالی است که از گذشته تاکنون اساتید این فن گفته و تاکید کرده اند فردی که اشتیاق به نوشتن دارد باید مطالعه بسیار زیادی داشته باشد تا بتواند اثری خوب و با کیفیت خلق کند. بله؛ در سرزمینی که یک زمانی نویسندگی ارج و احترام و ابهتی ...

[ مشاهده متن کامل این روزها همه نویسنده اند شما چطور؟ در روزنامه شهروند ]